De distilleerderij is opgericht door John Duff, die ervaring had opgedaan bij de Glendronach distilleerderij. In 1876 besloot hij samen met twee vrienden de bouw te starten van de distilleerderij. Deze werd voorzien van een watermolen, die werd aangedreven door een waterval en zodoende de apparatuur in de distilleerderij in beweging zette. De malt werd een groot succes en vond gretig aftrek bij de blenders. In 1896 trok John Duff zich uit het bedrijf terug. H. Mackay nam met zijn neef de distilleerderij over en de naam werd veranderd in The Glenlossie-Glenlivet Distillery Co. Men legde een eigen spoorlijn aan voor het vervoer van vaten, gerst en whisky en er werden nieuwe warehouses gebouwd. Door gebrek aan gerst sloot Glenlossie tijdens de eerste wereldoorlog en in 1919 werd de distilleerderij weer geopend. In 1929 werd Glenlossie getroffen door een grote brand, maar daar men beschikte over een door paarden getrokken brandspuit bleef de schade beperkt. In 1962 werden er twee nieuwe stills bij gebouwd. Rond 1971 werd er een “dark grains plant” gebouwd waar het draff, het afvalproduct na het brouwen, en de ingedikte pot ale worden verwerkt tot hoog eiwithoudend veevoer. In het stillhouse van Glenlossie staan drie wash stills en drie spirit stills. Sinds 1962 worden deze door stoom verwarmd. De spirit stills zijn voorzien van purifiers om een schoner en lichter eindresultaat te verkrijgen. Voor de vergisting gebruikt men acht wash backs, gemaakt van larikshout. De new spirit wordt uitsluitend in refill vaten gerijpt. Het water voor het brouwproces komt uit de Baron Burn en het water om de condensors te koelen haalt men uit de Gedloch Burn en de Burn of Foths, die uit de nabijgelegen Mannoch Hills stromen.