De distilleerderij is in 1840 gebouwd door de gebroeders John en James Grant, vlakbij een waterbron. Door hun ervaring, ze hadden o.a. belangen in Aberlour, bouwden ze een voor die dagen zeer moderne distilleerderij. De distilleerderij van Glen Grant zou ook de eerste distilleerderij in Noord Schotland zijn, die op het elektriciteitsnet werd aangesloten. Ook zeer belangrijk was de aanleg van de Morayshire Railway, die vlak naast de distilleerderij ging rijden, wat uitstekend was voor de aanvoer van kolen, turf en de vaten en wat natuurlijk nog belangrijker was, de afvoer van de whisky. Na het overlijden van de twee broers in 1864 en in 1872, nam de zoon van James voor een tijdsduur van zo'n 60 jaar de zaken over. Onder de leiding van deze Major James Grant, werd er aan de andere kant van de spoorlijn een tweede distilleerderij gebouwd, die de naam Glen Grant 2 kreeg. Deze distilleerderij is nu bekend onder de naam Caperdonich. In 1898 werd ook de eerste trommelmouterij van Schotland bij Glen Grant in gebruik genomen. Major Grant was een groot liefhebber van planten en bloemen en hij nam tijdens zijn zakenreizen allerlei verschillende planten en bomen mee, die hij achter de distilleerderij liet planten. Zodoende ontstond er grote tuin, beplant met een enorme diversiteit aan struiken en planten. In 1931 overleed Major James Grant en zijn kleinzoon Major Douglas Mackessack nam het bedrijf over. Die bouwde de naam nog verder uit en onder zijn leiding werd de Glen Grant distilleerderij de beste en bekendste distilleerderij van Schotland. Tijdens de tweede wereldoorlog sloot ook Glen Grant wegens een tekort aan graan. In 1952 ging Glen Grant samen met de Glenlivet distilleerderij onder de naam "The Glenlivet and Glen Grant Distilleries Ltd”. In de distilleerderij staan tien washbacks, gemaakt van Oregon pine. In het stillhouse staan vier wash stills en vier spirit stills. Deze stills zijn alle voorzien van purifiers en worden met stoom verhit. Het water voor de koeling van de condensors haalt men uit de rivier de Spey.