Het smelt- en regenwater van deze 930 meter hoge berg stroomt eerst in het meer de Loch Turret geheten, stroomafwaarts wordt de naam van het riviertje Turret Burn om uiteindelijk uit te monden in de rivier de Earn. De bergen rondom de Glenturret distilleerderij lijken veel op torens, de vertaling van de naam Glenturret is dan ook "Het dal met zijn torentjes". De distilleerderij van Glenturret werd in 1775 opgericht en is zodoende de oudste distilleerderij van Schotland. Daar de ruige omgeving prima geschikt was om zich te verbergen werd er reeds vanaf 1717 door illegale stokers whisky gestookt. Bij de bouw van de distilleerderij werd er gelijk een officiële vergunning verstrekt en er bevinden zich nu nog gebouwen uit die tijd op het terrein van de distilleerderij. De Glenturret distilleerderij werd in 1921 gesloten en in 1929 geheel ontmanteld. In 1957 werd de distilleerderij door James Fairlie, een echte whiskyliefhebber, gekocht en hij was de eerste die een distilleerderij voor het publiek opende voor rondleidingen. Daarna volgde nog op de verbouwde moutvloeren een restaurant, proeflokaal met winkel en museum. Na de verkoop in 1990 aan Highland Distilleries ging James Fairlie met pensioen. In de distilleerderij van Glenturret staan slechts een wash still en een spirit still, daarmee behoort Glenturret bij een der kleinste distilleerderijen van Schotland. De acht wat kleinere washbacks zijn gemaakt van Oregon pine. In de open mash tun moet men met de hand de mout met het water mengen daar deze tun niet van een mechanische arm is voorzien. De gebruikte vaten zijn refill bourbon- en sherryvaten. Men produceert bij Glenturret continu zeven dagen per week en de gemiddelde voorraad vaten is slechts 6000 stuks. Het water voor de distillatie haalt men via een pijpleiding uit het Loch Turret en het koelwater pomt men uit de Turret Burn.