-
Goed verpakt
Alle spullen worden zeer goed en persoonlijk door ons verpakt.
-
24 uur
Na betaling wordt de bestelling direct verzonden en binnen 24 uur in huis.
-
Service
Zeer kundige mensen beschikbaar voor vragen en advies tijdens kantooruren.
-
Korte beschrijving
Ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de distilleerderij werd deze zeer bijzondere Lagavulin gebotteld. Echt oude Lagavulin is er maar weinig en dan ook nog eens van sherryvat. Het leverde een geweldige whisky op, rijk en complex en met een enorme ontwikkeling in het glas. Hij werd in 2016 gebotteld op een vatsterkte van 51.7%. In totaal zijn er 8.000 flessen beschikbaar.
Uitgebreide informatie
De Lagavulin distilleerderij ligt op de zuidelijke kust van het beroemde whiskyproducerende eiland Islay. Het kasteel Dunyveg bewaakt de doorgang naar Lagavulin Bay. Dit was de vesting van de "Lords of the Isles", die eeuwen geleden regeerde over de zeeën langs de westkust van Schotland, en die vreemdelingen buiten hielden. Tegenwoordig is het kasteel een prachtige ruïne, en zijn de eilanders veel gastvrijer. Bezoekers uit alle hoeken van de wereld komen op bedevaartstocht naar de distilleerderij en de zeven anderen op dit eiland die nog in werking zijn. De naam Lagavulin komt uit het Gaelic van "Laggan Mhouillin" en betekent " Het ondiepe dal waar de molen staat". De distilleerderij is opgericht in 1816. Sinds 2000 wordt het continue productieproces met de computer gestuurd. Er zijn twee wash en twee spirit stills, die de vorm van een peer hebben, en op stoom gestookt worden. De tien washbacks zijn van larikshout. De new spirit rijpt uitsluitend op bourbon vaten. Voor de bereiding van de malt gebruikt men water uit een meertje Loch Sholum geheten. Het regenwater uit de bergen stroomt over de turf- en heidegronden in het meertje en wordt via een pijpleiding naar de distilleerderij gevoerd. Lagavulin is met zijn 16 jaar een grootse malt van Islay en heeft alles in zich wat dit eiland zo beroemd heeft gemaakt: turf, zeewier, hout, fruit en bovenal complexiteit. Wellicht het beste wat Schotland te bieden heeft. De productie van de Lagavulin malt stijgt elk jaar nog en wat niet als single malt verkocht wordt gebruikt men voor de blend van de White Horse whisky.
Proefnotitie
Kleur: rood kastanjebruin. Neus: rijk en complex, aroma’s van gedroogde dadels en vijgen, rozijnen, pruimen, leer, zeezout, zilte zeelucht, moutsuiker, stroop en medicinale accenten. Smaak: elegant en prachtig evenwichtig, tonen van leerwas, appels, gember, citrusschilletjes, gerookt vlees, leer, getoast eikenhout, honing, stroop, kolenrook, as en hints van tropisch fruit. In de lange afdronk heeft hij tonen van honing, houtrook, turf, as, zeezout, donkere chocolade en eucalyptus.
Tasting notes Serge Valentin, whiskyfun.com, 92 punten:
Lagavulin 25 yo (natural cask strength, OB, Bicentenary, 8000 bottles, 2016) Strength to be confirmed. Diageo’s motto is ‘Celebrating life, every day, everywhere’ and that comes at a price. But what’s the price of life? (so, Diageo, where’s that cheque?) Colour: deep gold. Nose: bang. In the style of the first 21 yo, just a little brighter, and a little less fat and sherried. First the greatest pu-erh tea (best wild tree on the best mountain, guarded by soldiers and all that) plus cigar ashes and smoke, then all things found in an old abandoned cellar (rusty pieces of iron, plaster, dust, saltpetre, soot…), then ‘a walk on a beach’ (with a wet dog, I’m sorry, dogs), then several smaller aromas, from beef jerky to cured ham, via crystallised oranges and just ‘brand new leather jacket straight from Pakistan’. Right, or Ventimiglia. And a barbecue. With water: goes towards precious woods, humidor, old Jag, fireplace, Barbour grease, porridge-and-mind, bandages… Mouth (neat): I totally hate it that it would be so good. Feels a little younger than 25, though (perhaps 18 or 20?), but the fat brightness, or the zesty richness are impressive. It’s really great that it would walk on this thin line, just when you think it’s fattish it starts to become lemony, and when you think it’s sharp and angular it starts to shoot fat tarry oranges. And tobacco and leather. Bugger! With water: happy memories of the very first 16 yo, the first Classic Malt. A brainwave. Moroccan mint tea, cider vinegar, ashes, peppermint… It’s hard to detect what comes from the wood(s), but I especially love these notes of bitter oranges mixed with coriander and cardamom. Wood or spirit? Both? Finish: long, and unexpectedly grassy. Very grassy, and leathery, and leafy. The signature is pretty ‘austere’, but the lemon in the aftertaste just lifts it again. Comments: the Feis or this? This or the Feis? Shall we start to use half or quarter points? (Note to self, yeah, do that, how smart would that be!) Oh well, it’s going to be a tie. A Connors vs. McEnroe situation, really. SGP:567 - 92 points.Gewijzigd op: 2019-01-31
